این هم غزلم...

                                      بسم ربّ العلیّ...

این غزل با نام حیدر یا علی آغاز شد

                                                            در تکاپوی وجودم منزلی ابراز شد

نقطه باءِ بسمِ اَلله است او

                                                            نام ربّ منجلی با نام او دمساز شد

عشق هم باید شود آغاز با نام علی

                                                            یا علی گفتیم این شد عشق هم آغاز شد

رب به چشمش قبل و بعد و با همه عالم بود

                                                            در نگاه او همه عالم به رب ایجاز شد

در احد نبود حریف او کسی یا لشکری

                                                            جنگ خندق هم به پیکار علی روباز شد

در شجاعت جر خدا کس وصف او نتوان کند

                                                            وصف حق با لافتی الّا علی ابراز شد

با علی نبود یتیمی یا فقیری ناتوان

                                                            نیمه شب با دست لطفش بر یتیم اعزاز شد

او علیّ و عالی و اعلی و مولا حیدر است

                                                             گردش ذرّه ز ذرّات هوا هم با علی انباز شد

صبر کن واضح بگویم من برایت از علی

                                                              خلق دنیا خلق اخری با علی آغاز شد

او قسیم النّار ، والجنّة بود

                                                               پس بهشت و نار هم با عزم او افراز شد

بر جهاز اشتران ، در دشت خم ، جنب نبی

                                                                او علی بود و امیرالمؤمنین آواز شد

گر علی بود و ولی بود و امیرالمؤمنین

                                                                 لیک بختش با فروش یک سپر روباز شد

من در آخر از شب معراج گویم یک دری

                                                            حرف حق با صوت او بر مصطفی همساز شد

                                صدق الله العلیّ...